"Ik slaap in je bed. Alleen. In een van je pyjama's. Je geur zit nog in je kussensloop. Nog even. Ik kijk naar het licht en de schaduw die het nachtlampje op het plafond werpt enzie wat jij elke avond, jaar na jaar hebt gezien wanneer je net voor het slapen denkt aan de dag die voorbij is, of aan de dag die komt."
Minard Gent: Prachtige en gelaagde voorstelling, die van begin tot eind weet te boeien en te ontroeren. Elise Bundervoet acteert dan ook zeer authentiek en overtuigend. Niet alleen de actrice, ook de verpleegster staat op scene. Elke seconde geloof je haar, ook wanneer ze een breed scala aan emoties vertolkt. De moeilijke thema's worden op een heel menselijke en herkenbare manier gebracht. Het feit dat Antonio mee op scene staat - of moet ik zeggen ligt - is een grote meerwaarde. Topvoorstelling van een rasactrice die na een paar dagen nog steeds nazindert!
***Focus Knack: Regisseur Walter Janssens laat Bundervoet een 'dans van de zorg’ uitvoeren, in combinatie met haar monter spel en elegant gebruik van de ruimte levert dat een 'dans' op die intigrerend is om te zien én te horen.
***Nieuwsblad : De tekst die werd geschreven door AKO Literatuurprijs-winnaar Peter Terrin en bezit een sterke spanningsboog: wie is de man die daar ligt, hoe hebben hij en Bundervoets personage elkaar leren kennen? En hoeveel geheimen hebben man en vrouw voor elkaar? De tekst zit vol zintuigelijke beschrijvingen, die je de waterlelies in het bos – dat een grote rol blijkt te spelen – bijna laat ruiken. Bundervoet heeft zich de tekst helemaal eigen gemaakt.